พิศวาส เมียบำเรอ

“แล้วนั่นถุงอะไร” เขาถามขึ้นเมื่อเข้าไปในห้องรับแขกแล้วพบถุงขนาดใหญ่วางอยู่บนโซฟา

“เสื้อคุณธิศค่ะ”

“เสื้อพี่ธิศ แล้วทำไมมาอยู่ที่นี่”

“คุณวรรณให้อ้อมมาค่ะ คุณธิศไม่ได้ใช้แล้ว เป็นพวกเสื้อยืดตัวใหญ่ๆ เอาไว้ใส่อยู่บ้าน แล้วก็ใส่นอน”

           เมื่อเปิดดู ใบหน้าที่เหมือนจะอารมณ์ดีก่อนหน้านี้ก็บูดบึ้งขึ้นมาทันที เมื่อพบว่าเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่ที่พี่ชายเคยใส่ แต่เดี๋ยวนี้ไม่เห็นใส่แล้ว แล้วเรื่องอะไรต้องเอามาให้เมียเขาใส่!

แล้วก็ต้องโมโหจนแทบคลั่ง เมื่อเริ่มสังเกตเห็นว่าตอนนี้เธอก็ใส่เสื้อแบบเดียวกับที่อยู่ในถุง “อย่าบอกว่าตัวที่ใส่อยู่นี่ก็ด้วย”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มโดยไม่ทันสังเกตสีหน้าคนถาม แถมยังออกแนวอวดๆ ตามประสาเด็กได้ของใหม่ แม้จะเก่าของคนอื่นแต่ก็ใหม่มากสำหรับเธอ “เมื่อสายๆ อ้อมไปช่วยงานคุณวรรณ แล้วทีนี้บังเอิญเสื้อไปเกี่ยวกับโต๊ะเลยขาด คุณวรรณเลยไปรื้อเสื้อผ้าเก่าๆ มาให้ลองใส่ ก็เจอเสื้อยืดคุณธิศที่ไม่ใส่แล้วเยอะมากเลยค่ะ ถึงจะใหญ่ไปหน่อยแต่ก็ใส่สบาย อ้อมเลยใส่มาเลย แล้วเมื่อกี้คุณวรรณก็ให้พี่ก้อยเอามาให้อีก บอกว่าคุณธิศไม่...ว้าย”

หญิงสาวร้องอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็ถูกอรรณพลากแขนเธอขึ้นไปด้านบน หญิงสาวก้าวเท้าตามเขาไปอย่างงงๆ กระทั่งเมื่อเขาดันเธอเข้าไปในห้องนอนของเขา พร้อมทำท่าจะถอดเสื้อเธอออก!

“คุณณพ จะทำอะไรคะ” อ้อมใจรีบจับแขนเขาไว้อย่างตกใจ

“ถอดเสื้อบ้าๆ นี่ออกเดี๋ยวนี้เลย” เขาแทบจะตะคอกด้วยความโกรธจัด ไม่เคยรู้สึกโกรธอะไรเท่านี้มาก่อนเลย

เขาไม่ชอบ! ไม่ชอบให้มีกลิ่นของใครมาติดตัวเธอ...ไม่ชอบให้เธอสูดดมกลิ่นของใคร...แล้วก็โคตรไม่ชอบเมื่อคิดว่าจะมีใครสูดกลิ่นหอมจากตัวเธอ

เพราะทุกๆ อย่างในตัวของเธอแม้กระทั่งลมหายใจ มันเป็นของใครไม่ได้อีกแล้ว นอกจากเขาคนเดียว!

หากอ้อมใจไม่รู้ เธอจึงคิดว่าเขาโกรธ ที่เธอกล้าเอาเสื้อของพี่ชายเขามาใส่ ถึงจะไม่ใช้แล้ว แต่เธอก็ไม่ใช่ระดับเดียวกับพวกเขา มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่สมควร “อ้อมขอโทษค่ะ อ้อมไม่คิดว่าคุณณพจะโกรธ คิดแค่ว่าคุณธิศคงไม่ใช้แล้ว ดีกว่าเอาไปทิ้ง”

“เอาไปทิ้งให้หมด!”

ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าเล็กก็เหมือนจะร้องไห้อย่างเสียดาย เสื้อผ้าเธอมีน้อยนิด แถมเก่ามากด้วย ใช้งานอีกไม่นานก็คงจะขาดเหมือนตัวเมื่อเช้า อ้อมใจจึงอยากได้เก็บไว้ เพราะเห็นแล้วว่าเสื้อยืดเนื้อดีแบบนี้เธอน่าจะเก็บไว้ใช้งานได้อีกนาน “คุณณพยอมให้อ้อมใส่เถอะนะคะ อ้อมสาบานได้ว่าไม่เคยคิดกำเริบหรือตีเสมอเจ้านาย เสื้อผ้าพวกนี้มีประโยชน์ต่ออ้อมมาก”

ได้ยินเช่นนั้นอรรณพก็แทบอยากจะจับร่างเล็กเขย่าให้หัวสั่นคลอน โทษฐานที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาเลย ไปตีความไร้สาระอะไรก็ไม่รู้

ดี ถ้าเธอยังไม่รู้ เขาก็จะทำให้เธอรู้ เดี๋ยวนี้!

แล้วร่างเล็กก็ถูกตวัดมานั่งคร่อมบนตักอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันจะได้ตั้งตัว เสื้อยืดตัวใหญ่ก็ถูกรูดออกจากตัวเธอ เหวี่ยงออกไปที่พื้นอย่างไม่ไยดี ทำเอาอ้อมใจสะดุ้งตกใจ รีบยกมือปิดบังหน้าอกอวบอูมที่มีเพียงบราเซียตัวเก่าปิดบังไว้

“จำไว้นะอ้อมใจ จากนี้ไปเธอห้ามเอาเสื้อของใครมาใส่อีก ถ้าจะใส่ ก็ต้องเป็นเสื้อของฉันคนเดียวเท่านั้น!”

--------------------

สามารถดาวโหลดอีบุ๊คได้ที่meb ค่ะ พิศวาสเมียบำเรอ ราคา 159 บ.